1. OFERTA
  2. CENY
  3. REFERENCJE
  4. PUBLIKACJE
  5. BLOG
  6. KSIĄŻKI
  7. KONTAKT

CZESKI ALFABET

Nad niektórymi literami czeskiego alfabetu pojawiają się nieznane u nas znaki:
Háčky (haczyki)
š
przypomina w wymowie polskie sz
ž
przypomina w wymowie polskie ż
č
przypomina w wymowie polskie cz
Jak słychać w przykładach - czeskie głoski są nieco bardziej miękkie niż polskie.
ň
odpowiada w wymowie polskiemu ń lub ni
ř
powstaje przez połączenie r
i ż w jedną "drżącą" głoskę
ě
ě zmienia wymowę poprzedzających głosek:
ě po p, b, v, f oznacza połączenie -je
w połączeniu z m-, ě czyta się jako mnie
ě w połączeniu z d, t, n zmiękcza podane spółgłoski
Čárky (kreski)
występują nad a, e, i, y, o, u i sygnalizują, że samogłoski wymawia się dłużej.
á
a z kreską wymawia się dłużej niż zwykłe a
é
e z kreską wymawia się dłużej niż zwykłe e
í
i z kreską wymawia się dłużej niż zwykłe i
ý
y z kreską wymawia się dłużej niż zwykłe y
ó
o z kreską wymawia się dłużej niż zwykłe o
ú
u z kreską wymawia się dłużej niż zwykłe u
Kroužek (kółko)
Oznacza się nim długie u, które nie występuje na początku wyrazu.
ů
u z kółkiem wymawia się dłużej niż zwykłe u
Miękkie d (ď) i t (ť)
ď
w uproszczonej wymowie odpowiada polskiemu
ť
w uproszczonej wymowie odpowiada polskiemu ć
Zgłoskotwórcze r i l
W czeszczyźnie sylaby mogą tworzyć nie tylko samogłoski, ale też 2 spółgłoski:
r
pomiędzy spółgłoskami i na końcu wyrazu
l
pomiędzy spółgłoskami i na końcu wyrazu
Tak jak słychać w nagraniu, zgłoskotwórcze r i l wymawia się z pomocniczym -y.
Dźwięczne h i bezdźwięczne ch
W języku czeskim występuje różnica w wymowie h i ch.
h
h wymawia się dźwięcznie
- "gardłowo"
ch
ch wymawia się tak jak polskie h i ch
Wymowa samogłosek i/y (í/ý)
i/y
i oraz y wymawia się zasadniczo jednakowo
i
i zmiękcza poprzedzające je głoski: d, t i n
i
i po d, t, n wymawia się twardo w zapożyczeniach
ie
w wyrazach obcych wymawia się jako yje
Wymowa innych połączeń
ou
dyftong ou artykułuje się jako
kd
połączenie głosek kd wymawia się jako gd
kv
kv, sv, tv wymawia się dźwięcznie - jako kw, sw, tw
j-
przed spółgłoską na początku wyrazu można pominąć